این آخرین یادداشت امسال است و خیلی دوست داشتم اوضاع جوری رقم بخورد که
این یادداشت را ننویسم ولی حیف که نشد. و مجبور شدم این نگرانی را بنویسم.
شهر ما، همدان، ملقب است به دارالمومنین و دار المجاهدین.
حدود 8000 شهید در انقلاب و جنگ تحمیلی تقدیم اسلام کرده است.
بعد از جنگ و شرایط مختلف هم شهدای زیادی تقدیم کرده ایم.
در تفحص شهدا بعد از جنگ شهید جلال شعبانی و شهید سید امیر تشت زرین ،
در درگیری با منافقین و ضدانقلاب در همدان شهید علی ناصری و شهید محمود چراغی ،
در نبرد با اشرار در مناطق مختلف کشور شهید سریشی ، الله یاری و ...
در نبرد با پژاک فرمانده لشکر شهید سردار قهاری سعید و از شهدای صابرین شهید محمد غفاری،
در پاک سازی میادین مین به جامانده از جنگ مثل شهید همتی ، 10 شهید از زائرینی که به قصد زیارت عتبات
به عراق رفتند و توسط تکفیری ها به شهادت رسیدند، حتی از 4 شهید هسته ای که تا کنون داشته ایم
یک شهید همدانی است و در آسمان ایران می درخشد ،دانشمند شهید مصطفی احمدی روشن.
ولی بعد از گذشت سه چهار سال از نفوذ جریان تکفیری وابسته به استکبار در سوریه و حدود نه ماه در عراق
که از اقصی نقاط جهان مسلمانان برای دفاع از حرم های اهل بیت راهی عراق و سوریه شدند و از کشورهای مختلف دنیا
و از شهرهای مختلف ایران شهدایی در دفاع از حرم ها داشتیم ، چرا از همدان شهید مدافع حرم نداریم؟
چرا از همشهری های ما این مدال به گردن کسی نیافتاده است ؟! چرا ؟!
آیا ما شهید مدافع حرم خواهیم داشت؟ آیا نگاه خاص حضرت زهرا سلام الله علیها شامل شهر ما هم خواهد شد؟
نکند به خاطر برخی حرفها ، حرکات و کارها و نمک نشناسی ها باب شهادت به روی مابسته شده است؟
نکند که .......
با این سوال و نگرانی امسال را به سر می بریم و امیدوارم این نگرانی هرچه زودتر به پایان برسد.
امیدوارم هرهمدانی که این مطلب را می خواند و واقعا دوست دارد اولین شهید مدافع حرم همدان باشد به این توفیق دست یابد.
امیدوارم اولین شهید مدافع حرم همدان .........................
